Sól og rautt hár

Fyrripart síðustu viku var svo gott veður að ég gat verið mikið úti, ég hef aldrei verið svona mikið úti á æfinni og það var mikið að skoða og ýmislegt sem þurfti að smakka á . Því það er nú nefnilega einusinni þannig að maður veit ósköp lítið um heiminn fyrr en maður er búinn að smakka á honum, allavega finnst mér það. Það er kringlótt ljós langt uppi í bláum himninum sem heitir sól og ef maður er lengi úti þá getur maður brunnið en mamma smurði á mig sólarvörn um allan haus og hvort sem það var sólin eða sólarvörnin að þá virtist hárið á mér hafa tekið vaxtarkipp. Þetta varð til þess að amma á Skipó fór að rýna í hárið á mér því það versta sem hún getur hugsað sér er að ég verði rauðhærður, það hefur hún margoft sagt og hvort sem það var roðinn eftir sólina eða eitthvað annað þá þóttist hún sjá þess greinileg merki að ég yrði rauðhærður "aumingjans, vesalings barnið" sagði hún. Það sér reyndar enginn annar rauð hár á mér enda eru þau svo fá og smá þessi hár að erfitt er að segja um það ennþá. En það er þó alveg ljóst að ég "fæ hár".

Ég hef mjöööög gaman af ferðafólki og hleyp oft á móti gestum sem eru að koma, mér finnst svo gaman þegar fólk tekur mig upp og helst vil ég máta aðeins fangið á öllum. Nafnið mitt vefst þó allt of mikið fyrir útlendingum. Þegar spurt er hvað ég heiti þá sé ég bara skelfingarsvip á fólki þegar mamma segir "Sigurjón Torfi" það er mikill tungubrjótur fyrir venjulega erlenda ferðamenn svo að ég er alveg eins bara kallaður Nonni, sem mér finnst bara fínt.

Takk fyrir commentin á síðuna mína og gaman að fá frá ykkur línu. Rannveig ég er sko alveg til í að koma í heimsókn til að hitta kisurnar þínar, þig kannski aðeins líka, en ég hef lítinn tíma núna þegar gestatíminn byrjar á Skipó því ég er auðvitað aðalmaðurinn og verð að standa mig vel eins og amma.

Bless. Sigurjón Torfi.